Συντρόφισσες και Σύντροφοι,
Συντρόφισσες και Σύντροφοι, είναι ένας τυπικός χαιρετισμός που συνηθίζουμε να κάνουμε στο ΠΑΣΟΚ χωρίς να τον πολυσκεφτόμαστε.
Ίσως ποτέ δεν απέκτησε περισσότερο νόημα η φράση αυτή, απ΄ όσο την περίοδο αυτής της γκρίζας δεκαετίας που φτάνει στον τέλος της, για όλους όσους μείναμε στο κόμμα και την παράταξη, χωρίς να αποστατήσουμε προς το Σύριζα ή τη Ν.Δ
Δεν ήμασταν λίγοι όσοι βρεθήκαμε μαζί στο δύσκολο αυτό μονοπάτι. Περίπου μισό εκατομμύριο συντρόφισσες και σύντροφοι, με το έναν η τον άλλο τρόπο επιμένουμε να ψηφίζουμε και να στηρίζουμε την παράταξη.
Σε αδρές γραμμές, τρεις γενιές συναντήθηκαν στην πορεία αυτή. Η πρώτη , που συνηθίζουμε πολύ συχνά άθελα μας να υποβαθμίζουμε , είναι οι μεγαλύτεροι σε ηλικία σύντροφοι μας, όσοι γεννήθηκαν και μεγάλωσαν στην Ελλάδα της Δεξιάς.
Μιας Ελλάδας που δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι είχε ισχυρή οικονομική ανάπτυξη μεταπολεμικά, λόγω κυρίως των ευνοϊκών διεθνών συνθηκών, ανάπτυξη όμως που δεν έφτανε σε όλους τους Έλληνες, αλλά περιοριζόταν από τα τείχη της ανελεύθερης δεξιάς.
Ευημερούν οι αριθμοί, δυστυχούν οι άνθρωποι χαρακτηριστικά έλεγε ο Γεώργιος Παπανδρέου και έμελλε η χώρα να περάσει κοινωνικές περιπέτειες και εθνικές καταστροφές από αυτή τη δεξιά, μέχρις ότου ο Ανδρέας Παπανδρέου και το ΠΑΣΟΚ φέρουν την αλλαγή και ενώσουν τους Έλληνες.
Η δεύτερη γενιά είναι όσοι μεγαλώσαμε στην Ελλάδα του Ανδρέα, σε μια κοινωνία ηλιόλουστη , αισιόδοξη με ισχυρή μεσαία τάξη . Με δημόσια παιδεία και υγεία για όλους, με διαρκώς αυξανόμενη ποιότητα ζωής που έδινε βάσιμες προοπτικές για το μέλλον.
Και τέλος , η τρίτη γενιά είναι οι νέοι μας, όσοι συνειδητοποίησαν την Ελλάδα ως μια χώρα του ώριμου ανεπτυγμένου κόσμου, μέρος του σκληρού πυρήνα της Ευρωπαϊκή Ένωσης ύστερα από μια μακρά προσπάθεια που κατεύθυνε το ΠΑΣΟΚ και ο Κώστας Σημίτης. Αυτή η Ελλάδα που λόγω των σοβαρών σφαλμάτων της Ν.Δ και του Καραμανλή, έφτασε στο χείλος της καταστροφής.
Τρεις γενιές, χιλιάδων αποφασισμένων συντρόφων, ενωθήκαμε όχι για να κρύψουμε τις όποιες ευθύνες μας εκεί που υπήρχαν αλλά για να υπερασπιστούμε την αλήθεια, τόσο για τα αίτια της κρίσης όσο και για τις πραγματικές επιλογές και τα περιθώρια που είχαμε στη διάθεση μας ως χώρα για να την αντιμετωπίσουμε.
Θα μπορούσε να πει κανείς, ότι αυτή η καθόλου αμελητέα κοινωνική βάση, σε συνδυασμό με το θετικό έργο δεκαετιών και το γεγονός ότι οι βασικές μας επιλογές κατά τη διάρκεια της κρίσης δικαιώθηκαν από τις εξελίξεις, θα ήταν ένα ισχυρό εφαλτήριο για την ανασυγκρότηση της προοδευτικής παράταξης. Και κατά τη γνώμη μου είναι.
Αυτή η ανασυγκρότηση όμως δείχνει ότι δεν πραγματοποιείται, όχι τουλάχιστον με τους ρυθμούς και την ποιότητα που πρέπει, αφήνοντας πολλά περιθώρια στον μεταλλασσόμενο Σύριζα να σταθεροποιηθεί ως η κυρίαρχη έναντι της δεξιάς εναλλακτική λύση.
Γιατί λοιπόν συμβαίνει αυτό; Η απάντηση που δίνω εγώ, είναι γιατί γίνονται σοβαρά λάθη σε επίπεδο ηγεσίας. Δεν είναι μόνο η Φώφη Γεννηματά, η οποία μάλιστα χθες είπε ότι θα ξανάκανε τα ίδια λάθη. Κακώς δεν είναι ο Γιώργος Παπανδρέου και ο Ευ. Βενιζέλος εδώ, είναι και δικό τους έργο η απαξίωση του ΠΑΣΟΚ που ολοκληρώνεται με αυτό το μη – συνέδριο.
Μας ζητάτε να δώσουμε παράταση στην θητεία της προέδρου, της κας Γεννηματά, χωρίς να αξιολογήσουμε δημοκρατικά και σύμφωνα με το καταστατικό μας ούτε την ίδια, ούτε εναλλακτικές υποψηφιότητες.
Μας ζητάτε να παραδώσουμε οργανωτικά το ΠΑΣΟΚ στο Κίνημα Αλλαγής χωρίς να απαιτούμε τουλάχιστον την ανάδειξη των συμβόλων και το ονόματος του ΠΑΣΟΚ στο νέο φορέα, σε μια σημαία ως ΠΑΣΟΚ-Κίνημα Αλλαγής, όπως π.χ πρότεινε σε άρθρο του ο Πρόεδρος Κακλαμάνης, ώστε να λύσουμε πολλά προβλήματα και να εξασφαλίσουμε την ιστορική συνέχεια της παράταξης ανεξάρτητα αν ο πρόεδρος της προέρχεται από το ΠΑΣΟΚ.
Διαφωνώ πλήρως και με τις εισηγήσεις και με τις μεθοδεύσεις. Αν μάλιστα νομίζουν κάποιοι ότι οι αντιδημοκρατικές πρακτικές περιορίζονται στο ΠΑΣΟΚ και δεν επεκτείνονται στο Κίνημα Αλλαγής, κάνουν λάθος.
Η απόφαση για αναβολή του συνεδρίου του ΠΑΣΟΚ που εξαγγέλθηκε από την ίδια την πρόεδρο το 2017 έγινε ταυτόχρονα με την έναρξη της εκλογής προέδρου του νέου φορέα με τρόπο που υποσκέλιζε τον οδικό χάρτη, τον οποίο είχε αποφασίσει το συνέδριο της Δημοκρατικής Συμπαράταξης. Μόνο και μόνο για να έρθει το Ποτάμι και ο κος Θεοδωράκης. Η συνέχεια γνωστή.
Αμέσως μετά είχαμε τη συγκρότηση του Κινήματος Αλλαγής χωρίς εκλεγμένα όργανα από τη βάση των 212.000 πολιτών που μας έκαναν την τιμή να συμμετέχουν στη διαδικασία, και μόλις χθες από αυτό το βήμα προανήγγειλε η πρόεδρος την καταστολή όλων όσων κατά τη δική της άποψη συντηρούν την εσωστρέφεια στο μέλλον.
Κατά τη γνώμη μου οι αποφάσεις που θα λάβει το σώμα σήμερα, οι προειλημμένες αποφάσεις, δεν έχουν επαρκή νομιμοποίηση και το καλύτερο θα ήταν η πρόεδρος να τις επικυρώσει προσφεύγοντας στη βάση, ζητώντας νέα και καθαρή εντολή στο Κίνημα Αλλαγής.
Σε κάθε περίπτωση, από αύριο και μέχρις ότου εκκινήσουν οι επίσημες διαδικασίες εκλογής νέου προέδρου στο Κίνημα Αλλαγής , σημασία έχει παράλληλα με την αντιπολιτευτική μας δράση και ενισχύοντας αυτή, να ανοίξει ένας ανοικτός και ειλικρινής διάλογος για την πολιτική και οργανωτική φυσιογνωμία του κινήματος μας.
Να καλύψουμε με απόψεις, ρεύματα και τάσεις, ολόκληρο τον πολιτικό χώρο στον οποίο απευθυνόμαστε ως αυτόνομη πολιτική οντότητα, από το κέντρο ως τις παρυφές της κομμουνιστικής αριστεράς, ώστε να αναδειχθούν τελικά οι νέες ηγετικές δυνάμεις στο χώρο μας, εκείνες που δώσουν ελπίδα και προοπτική για την πραγματική αναγέννηση της δημοκρατικής και προοδευτικής παράταξης
Συντρόφισσες και σύντροφοι, ο αγώνας συνεχίζεται. Στο ΠΑΣΟΚ μάθαμε να είμαστε στρατιώτες. Άλλο όμως στρατιώτης και άλλο πιόνι. Η παράταξή μας μόνο ως συμπαράταξη ελεύθερων δημοκρατών και σοσιαλιστών μπορεί να νοηθεί και μόνο ως τέτοια μπορεί να έχει την προοπτική που εμείς θέλουμε και όλος ο Ελληνικός λαός έχει ανάγκη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου