Συντρόφισσες και Σύντροφοι,
Ακόμα και αν συμπεριλάβουμε τη μικρή, αλλά καθαρή και αξιόλογη άνοδο του Πα.Σο.Κ στις εκλογές του Σεπτεμβρίου στο πλαίσιο της Δημοκρατικής Συμπαράταξης, τα αποτελέσματα των οποίων προσεγγίσαμε στην προηγούμενη σύνοδο της Κ.Ε, το κίνημα μας από το 2012 μέχρι σήμερα, σε επίπεδο ποσοστών, έχει υποστεί μια μεγάλη μείωση σχεδόν ανάλογη με εκείνη που υπέστη από το 2009 μέχρι το 2012, όταν δηλαδή αναγκάστηκε μόνο του να σηκώσει το βάρος της μνημονιακής προσαρμογής.
Είναι φανερό λοιπόν ότι κάτι δεν πάει καλά, οι πολιτικές που ακολουθήσαμε δεν πέτυχαν τους σκοπούς που θέσαμε για την ανασυγκρότηση του κόμματος και την ανασύνθεση της μεγάλης δημοκρατικής παράταξης.
Αν ισχύει λοιπόν ότι δεν μπορείς να περιμένεις διαφορετικά αποτελέσματα όταν κάνεις ακριβώς τα ίδια πράγματα, πιστεύω ότι πρέπει να δούμε τι φταίει και να διορθώσουμε την πολιτική μας, ώστε να να προσφέρουμε στον Ελληνικό λαό μια αξιόπιστη εναλλακτική προοδευτική πρόταση.
Σήμερα που έχει γίνει αντιληπτό το μέγεθος της πολιτικής εξαπάτησης του ΣΥΡΙΖΑ δεν έχουμε δικαίωμα στην ολιγωρία και την χαλαρότητα, αλλιώς και η χώρα αλλά και ο πολιτικός μας χώρος θα συνεχίσουν μια πορεία υποβάθμισης.
Θεωρώ λοιπόν ότι υπάρχουν κάποια σημεία στα οποία έχουν παρουσιαστεί και παρουσιάζονται σημαντικά προβλήματα, έχω αναφερθεί σε αυτά με διάφορους τρόπους στο παρελθόν, μας έχουν στοιχίσει περισσότερο ή λιγότερο και πιστεύω ότι πρέπει να αντιμετωπιστούν για να έχουμε θετικά αποτελέσματα.
1. Καταρχήν είναι λάθος να θέτουμε κάθε τόσο και με διάφορες αφορμές την ύπαρξη του Πα.Σο.Κ εν αμφιβόλω. Σε κάθε περίπτωση το κόμμα μας είναι ο κορμός της δημοκρατικής και προοδευτικής παράταξης και ακόμα αν τεθεί κάποτε στα σοβαρά αυτό το θέμα, μόνο τα μέλη του Πα.Σο.Κ στο σύνολο τους έχουν δικαίωμα, μέσα από πολιτικές διαδικασίες, να λάβουν μια τέτοια απόφαση. Αυτή η φιλολογία προκαλεί αποσυσπείρωση και νομίζω ότι συνιστά προσβολή απέναντι σε όλους όσους, κόντρα στο ρεύμα, επέλεξαν να ψηφίσουν Πα.Σο.Κ.
2. Έχουμε προτάξει τα τελευταία χρόνια τη συνεργασία με όμορους πολιτικούς χώρους, κόμματα και κινήσεις αλλά πιστεύω ότι σε αυτή την προσπάθεια γίνεται ένα σημαντικό και συστηματικό σφάλμα. Οι συνεργαζόμενοι, αλλά και όσοι προσκαλούνται να συνεργαστούν είναι εκείνοι που θα πρέπει περισσότερο να τείνουν να προσαρμοστούν στις πολιτικές και οργανωτικές προδιαγραφές του Πα.Σο.Κ και όχι το αντίθετο, γιατί τότε απελευθερώνονται φυγόκεντρες και διασπαστικές διαθέσεις εντός του κόμματος και της ευρύτερης παράταξης. Είναι κάτι που το είδαμε δυο φορές, μια με την αποτυχία του εγχειρήματος των 58 που τελικά οδήγησε στην ίδρυση του Ποταμιού και άλλη μια φορά με τη διάσπαση του ίδιου του Πα.Σο.Κ, με αφορμή ένα συνέδριο «φάντασμα» στο οποίο δεν φτάσαμε ποτέ. Πιστεύω ότι τίποτε από αυτά δεν θα είχε συμβεί αν η δική μας προσπάθεια, του Πα.Σο.Κ, ήταν εξαρχής από μέσα προς τα έξω, ξεκινώντας από τη μεταρρύθμιση του κόμματος μας και φτάνοντας σε στέρεες συνεργασίες και όχι από έξω προς τα μέσα, περιμένοντας μια κάποια λύση μέσω συνεργασιών κορυφής και αφήνοντας την εσωτερική κατάσταση του Πα.Σο.Κ να τελματώνει επωάζοντας αποτυχίες.
3. Αν λοιπόν το Πα.Σο.Κ φιλοδοξεί να είναι και δεν μπορεί παρά να είναι, στο επίκεντρο της προσπάθειας για τη δημιουργία της μεγάλης δημοκρατικής παράταξης , αυτές οι ίδιες οι πολιτικές και οργανωτικές προδιαγραφές του οφείλουν να είναι κορυφαίες ποιοτικά και ικανές να προσελκύσουν αυτούσιες, ευρύτερες δυνάμεις της κοινωνίας. Δυστυχώς κάναμε δυο συνέδρια το ένα χειρότερο από το άλλο, ενώ οι οργανώσεις βάσης αφέθηκαν στην τύχη τους και στο φιλότιμο των μελών και των φίλων που ακόμα αντέχουν. Επιπλέον, συνεχίζει να υφίσταται μια κατάσταση αλληλοακύρωσης των προσπαθειών που γίνονται από πολλά στελέχη σε όλα τα επίπεδα ως αποτέλεσμα παλαιότερων αντιπαραθέσεων στο κόμμα, στη Νεολαία, στο Συνδικαλισμό, στην αυτοδιοίκηση κ.α. Αντιπαραθέσεις που δεν έχουν βρει ακόμα δημιουργικούς και συμπληρωματικούς τρόπους έκφρασης.
4. Δεν συζητάμε καθόλου για την αρχιτεκτονική, το νέο οργανωτικό και λειτουργικό μοντέλο που θέλουμε να υιοθετήσουμε, είτε αφορά τη συνεργασία μεταξύ κομμάτων και κινήσεων είτε αφορά το ίδιο το Πα.Σο.Κ. Με ποιες διαδικασίες θα συντονίζονται πολιτικές οντότητες που διατηρούν την αυτονομία τους; Θέλουμε να έχουμε ενεργές τάσεις και ρεύματα και πως αυτά θα λειτουργούν; Πως θα εγγυηθούμε τη συμμετοχή των μελών, πως θα ενδυναμώσουμε την αποκεντρωμένη λήψη αποφάσεων όπου αυτό είναι δόκιμο; Πως θα καταφέρουμε το καταστατικό να μην μένει στα χαρτιά; Στην προηγούμενη Κ.Π.Ε πρότεινα να υπάρξει παράλληλα και μια οργανωτική συνδιάσκεψη εντός του Πα.Σο.Κ, ώστε να προετοιμαστούν αυτά τα ζητήματα ανεξάρτητα από τον χρόνο υλοποίησης τους. Επαναλαναμβάνω και τώρα αυτή την πρόταση, πιστεύω ότι στις 17 Απριλίου θα ήταν πολύ πιο ωφέλιμο να διοργανώσουμε μια τέτοια συζήτηση με την οργανωμένη βάση του κόμματος, παρά να προχωρήσουμε σε εκλογές οργάνων. Επίσης θα ήθελα να επαναλάβω και την πρόταση μου για δημόσια διαβούλευση του κώδικα δεοντολογίας & διαφάνειας που πρέπει να διέπει τις σχέσεις όλων των μελών του κινήματος, ανεξάρτητα από το ρόλο τους σε αυτό, ώστε να μην επαναλαμβάνονται διαρκώς φαινόμενα που πληγώνουν το κόμμα μας.
5. Τέλος, φαίνεται ότι φροντίζουμε επιμελώς να παραμένουμε σε μια καθόλου δημιουργική ασάφεια σε σχέση με τον χαρακτήρα της Δημοκρατικής Παράταξης. Μας λένε κάποιοι ότι αυτή λίγο ως πολύ ταυτίζεται με ένα χώρο ανάμεσα στη Ν.Δ και τον Σύριζα που ονομάζουν κέντρο. Αλήθεια ποιο είναι το κέντρο;Μπορεί να σταθεί αυτόνομα παίρνοντας λίγο από δεξιά και λίγο από αριστερά; Γιατί αυτή είναι η λογική του Θεοδωράκη και βεβαίως είναι διαφορετική από τη δική μας. Σε κάθε περίπτωση ο χώρος αυτός είναι μετακινούμενος, ετερογενής και περιορισμένος. Μας ενδιαφέρει να εκφράσουμε όσες δημιουργικές δυνάμεις κινούνται εκεί, στα πλαίσια όμως της πλειοψηφικής λογικής μιας κανονικής ευρωπαϊκής σοσιαλιστικής και δημοκρατικής παράταξης, που αποτελεί σε κάθε χώρα τον έναν από τους δυο κυρίαρχους πολιτικούς πόλους. Αντίθετα, αν εμείς προσπαθήσουμε να θεμελιώσουμε την παράταξη μας πάνω στην κινούμενη άμμο του «κέντρου» θα δώσουμε το φιλί της ζωής στον Σύριζα που μάλλον εύκολα θα μετεξελιχθεί και τυπικά σε ένα νέο Πα.Σο.Κ, με τη βοήθεια ίσως Ευρωπαϊκών σοσιαλδημοκρατικών πολιτικών δυνάμεων που στις χώρες τους προσπαθούν να κινηθούν αριστερότερα.
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Βαδίζουμε προς τη Συνδιάσκεψη της Δημοκρατικής Συμπαράταξης, εντός ενός μεταβαλλόμενου πολιτικού περιβάλλοντος, που με διάφορες αφορμές μπορεί να προκαλέσει την ανάγκη σχηματισμού νέας κυβέρνησης από την παρούσα βουλή.
Είμαι πεπεισμένος, ότι η δημιουργία της μεγάλης δημοκρατικής & προοδευτικής παράταξης δεν μπορεί να γίνει πραγματικότητα παράλληλα με τη συμμετοχή μας σε μια κυβέρνηση. Ή το ένα θα κάνουμε ή το άλλο.
Χαίρομαι για την τοποθέτηση της Προέδρου που ξεκαθάρισε ότι μιλάμε για στήριξη μόνο μιας ενδεχόμενης κυβέρνησης Εθνικού Σκοπού, όπως και για την τοποθέτηση του Γραμματέα για τα πρόσωπα των μελών μιας τέτοιας κυβέρνησης, που θα πρέπει να αντιστοιχούν στο χαρακτήρα της, αν αυτή προκύψει.
Σε κάθε περίπτωση θα ήθελα να υπογραμμίσω τελειώνοντας, ότι είναι κρίσιμο να διαμορφώσουμε κοινή γραμμή και συναντίληψη σε όλα τα σημαντικά ζητήματα της παράταξης, γιατί τότε μόνο θα έχουμε ένα αποτέλεσμα που θα δικαιώσει τους αγώνες των χιλιάδων ηρωικών μελών, φίλων και ψηφοφόρων μας.
Σπύρος Βρεττός, μέλος Κ.Π.Ε Πα.Σο.Κ. Τοποθέτηση μου στη συνεδρίαση της 06.03.2016
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου