Εθνική Συνεννόηση για Αποτελεσματική Διαπραγμάτευση

Μετά την ολοκλήρωση των διαπραγματεύσεων, η κυβέρνηση πέτυχε παράταση 4 μηνών ύστερα από την οποία θα αξιολογηθεί η λίστα Βαρουφάκη – Χαρδούβελη, ώστε η χώρα να λάβει την τελευταία δόση του προγράμματος και να τερματιστεί το Ευρωπαϊκό σκέλος του μνημονίου.

Το ερώτημα είναι, γιατί ξοδεύτηκε όλη η δύναμή που είχε η κυβέρνηση (νωπή λαϊκή εντολή, καλές δημοσιονομικές επιδόσεις της χώρας, θετικό κλίμα για αλλαγές στην Ευρώπη) για να πετύχει την παράταση και όχι την ολοκλήρωση του προγράμματος.  

Αν όλο αυτό το κακόγουστο θέατρο που παίχτηκε στις τηλεοράσεις και στις πλατείες έγινε για να ρίξει «στάχτη στα μάτια» του σκληρού αντιμνημονιακού πυρήνα του Σύριζα, προφανώς απέτυχε, όπως δείχνουν οι δηλώσεις πολλών στελεχών του.

Αν πάλι έγινε για να ικανοποιηθεί η λαϊκή απαίτηση για σκληρή διαπραγμάτευση (όπως έχει αποτυπωθεί και σε δημοσκοπήσεις), είχε πράγματι μια πρόσκαιρη επιτυχία. Άξιζε άραγε;

Όπως και να έχει, τους επόμενους 4 μήνες βαδίζουμε με ασαφές πλαίσιο χρηματοδότησης  και σε συνθήκες δημοσιονομικής αβεβαιότητας, σε μια νέα διαπραγμάτευση που θα πραγματοποιηθεί λίγο πριν τη λήξη κρίσιμων ομολόγων της χώρας μας.

Ταυτόχρονα, ενώ δεν άνοιξε το θέμα της διευθέτησης του χρέους, θέσαμε τα 11 δις του Τ.Χ.Σ υπό τον πλήρη έλεγχο των Ευρωπαϊκών Θεσμών.  Είναι αυτό καλύτερο πλαίσιο διαπραγμάτευσης από εκείνο που είχαμε αμέσως μετά τις εκλογές;

Εντέλει, σε τι επιτέλους στοχεύουμε μετά τη λήξη της παράτασης; Πιστεύει κανείς ότι μπορούμε να πετύχουμε την  ανάπτυξη και την κοινωνική αποκατάσταση καλύτερα εντός ενός τρίτου μνημονίου, παρά εντός του πλαισίου μια κανονικής ευρωπαϊκής χώρας που χρηματοδοτείται από τις αγορές;

Για όλους αυτούς του λόγους , αλλά βεβαίως και ως ελάχιστο δείγμα σεβασμού στις θυσίες του ελληνικού λαού, οφείλουν πρώτα η κυβέρνηση αλλά και τα κόμματα της αντιπολίτευσης  να επιδιώξουν την Εθνική συνεννόηση.

Αν αυτό λάβει τη μορφή μιας Ομάδας Διαπραγμάτευσης ή πραγματοποιηθεί με άλλο τρόπο, είναι πραγματικά δευτερεύον. Σημασία έχει να προκύψουν οι συνθήκες για αποτελεσματικές διαπραγματεύσεις και αυτό δεν μπορεί να γίνει σε καθεστώς σκληρής πολιτικής αντιπαράθεσης.