Συζητώντας για το παρελθόν , το παρόν και κυρίως το μέλλον της ΔΕΑΔΑ είναι αρκετά χρήσιμο να δούμε το γενικότερο περιβάλλον, μέσα στο οποίο καλείται να "αναγεννηθεί" η εταιρία.Καταρχήν είναι ο κώδικας δήμων και κοινοτήτων ,ο οποίος απ’ ότι φαίνεται υπάρχει μόνο και μόνο για να ρυθμίσει το θέμα των επιχειρήσεων, γιατί κατά τα’ άλλα εκκρεμούν 30 Υπουργικές Αποφάσεις και 11 Προεδρικά Διατάγματα για την ολοκληρωμένη εφαρμογή του. Ας σημειώσουμε επίσης, ότι ο κώδικας "έβαλε το μαχαίρι στο λαιμό" στις επιχειρήσεις τεχνικών έργων , που η σημασία τους ήταν αυτονόητη, και προσπαθεί να ρυθμίσει την ύπαρξη και λειτουργία επιχειρήσεων τύπου ΔΕΑΔΑ, που ήταν κυρίως υπεύθυνες για το γενικότερο "ξεχείλωμα" των δημοτικών επιχειρήσεων.
Επιπρόσθετα, έχουμε μια κυβέρνηση που αρνείται να χρηματοδοτήσει τους συμβάσιούχους της τοπικής αυτοδιοίκησης, των οποίων οι συμβάσεις μετετράπηκαν σε αορίστου χρόνου από το ΑΣΕΠ και η οποία ενάντια στις εξαγγελίες της αύξησε σημαντικά τα παρακρατηθέντα ποσά από νομαρχίες και δήμους χωρίς μάλιστα να υπάρχει κάποιος μεγάλος και δαπανηρός , εθνικών διαστάσεων στόχος όπως ήταν ή ΟΝΕ ή οι Ολυμπιακοί Αγώνες. Με άλλα λόγια έχουμε μια παγιωμένη τάση υποχρηματοδότησης και υποβάθμισης της τοπικής αυτοδιοίκησης σε όλες της μορφές της, την ίδια ώρα που φορτώνεται νέα βάρη από την κεντρική διοίκηση.
Συγκεκριμένα τώρα για τη ΔΕΑΔΑ, είναι φανερό ότι τόσο στη μελέτη όσο κυρίως στην πράξη τόσα χρόνια, η επιχείρηση αυτή είναι κάτι σαν "παράλληλος δήμος", μια που δραστηριοποιείται ή μπορεί να δραστηριοποιηθεί στο σύνολο σχεδόν των δράσεων ενός δήμου, πλην των στενά διοικητικών.
Πιστεύω ότι μια δημοτική επιχείρηση έχει νόημα όταν είναι ειδικού - περιορισμένου σκοπού, ή αν είναι "γενικών καθηκόντων" (όπως πρακτικά είναι η ΔΕΑΔΑ) οφείλει να είναι μικρή και υποβοηθητική των κύριων δράσεων που γίνονται από το δήμο και τα νομικά του πρόσωπα. Κατά τη γνώμη μου λοιπόν, δεν πρέπει να συνεχίσουν να καλύπτονται οι βασικές πολιτιστικές δράσεις από τη ΔΕΑΔΑ και υποστηρίζω ότι πρέπει να ιδρυθεί ένα νομικό πρόσωπο δημοσίου δικαίου που να αφορά τον πολιτισμό, σε αναλογία με ότι συμβαίνει με τον αθλητισμό (ΟΑΔΑ-Γυμναστήριο) και τις κοινωνικές παροχές (ΚΑΠΗ, Παιδικοί Σταθμοί).
Αυτό το νομικό πρόσωπο καλύπτοντας τις πάγιες και διαρκείς ανάγκες που υπάρχουν στον τομέα του πολιτισμού, θα είναι σε καλύτερη θέση να αποσπάσει τις απαραίτητες χρηματοδοτήσεις από τον κρατικό προϋπολογισμό. Εν τέλει , η ΔΕΑΔΑ μπορεί να είναι βιώσιμη και χρήσιμη κυρίως ως φορέας υλοποίησης διαφόρων αυτοτελών προγραμμάτων που μπορεί να προκύπτουν, μέσα στο φάσμα των σκοπών που προδιαγράφηκαν στη μελέτη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου